Bugün yine okula gitmek için yurttan çıktım. Çayyolu
metrosuna gitmem gerekiyordu. Sadece onunla gidebiliyoruz okula. Neyse önce
Ankaray metrosuna bindim. Oradan Çayyolu metrosuna aktarma yapacaktım. Metroya
geldim. Yine en önde bekliyordum. Belki bir boş yer kapabilirim diye. Metro da
yer kapmaca oynuyoruz resmen. İnsanlar birbirini itekliyor yer kapmak için.
Neyse ben arkadaşım en önde bekliyoruz. Genelde zaten en önde bekliyoruz. Ama
nasıl oluyorsa oluyor metro gelince en arkaya kalıyoruz ve her zaman ayakta
kalıyoruz. Bunu nasıl başarıyoruz bende anlamış değilim. Bugünde yine bir yer
bulma umuduyla metroya koşturduk. Tabi ki yine doluydu. Hadi dolu olmasını
geçtim. Bir de içerisi tıklım tıklım oluyor. İnsanlar metroda sırtsırda gidiyorlar.
Nefes alacak alan bırakmıyorlar insana. Hatta hiç bir yere tutunmana bile gerek
kalmıyor. Birbirimize yapışık gittiğimiz için düşmeye yer kalmıyor. Hareket
alanımız kalmıyor. İşte bu yüzden oturdun oturdun. Metro da oturabilirsen en
şanslı insan sensin. İnşAllah birgün oturabileceğime inanıyorum. Ogün birgün
gelecek :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder